12 - dniowy rytuał Bogini Aine - na powrót ukochanej osoby. Oczyszczanie energetyczne ze wszelkich złych i negatywnych energii, aktywacja świetlistych energii miłości pomiędzy dwojgiem ludzi, gdy np. rozstanie nastąpiło już kilka tygodni temu, partnerzy mają jeszcze kontakt, złych energii jest tak dużo, że miłość zdaje się wygasła, ale są jeszcze wspomnienia, czasami listy
Zdradził Cię przyjaciel? Ktoś działa na Twoją szkodę? Zamiast się złościć, zerwij z nim energetyczną więź Więcej artykułów Magia Magiczne zioła: użyj ich w leczeniu, kuchni i rytuałach! Magia ziół wspomagać Cię będzie przez cały rok. Wysiej rośliny już teraz - w doniczkach lub ogródku. Na wyciągnięcie ręki będziesz mieć magiczne zioła, które leczą, pomagają w rytuałach i... znakomicie uzupełniają smak potraw. Poznaj sekrety magii ziół i zobacz, do czego możesz ich użyć. Czytaj dalej >> Magia Dobra rada i afirmacja na zaćmienie Księżyca w Skorpionie. Zrób wszystko na opak! Zaćmienie Księżyca w Skorpionie daje niezwykłą moc. Gdy Księżyc się chowa, masz szansę schować się przed tym, co Cię męczy i co przeszkadza w życiu. 16 maja zrób wszystko na opak i wzmocnij się afirmacją. Oto co musisz zrobić. Czytaj dalej >> Magia Mapa marzeń 2022 - zrób ją 1 kwietnia, w nów Księżyca w Baranie! W pierwszy wiosenny nów Księżyca przygotuj swoją Mapę Marzeń! Już 1 kwietnia nów w Baranie daje energię, by zacząć wszystko od nowa, wyznaczyć życiowe cele i marzenia do spełnienia. Do tego rytuału potrzebujesz tylko kartki papieru, pisaków i gazetowych wycinków. Zaplanuj swoje marzenia! Czytaj dalej >>Lista słów i wyrażeń podobna do słowa urok: urok poezji, uroki, urokliwie, urokliwość, urokliwy, urokliwym, uroku. Słownik synonimów słowa urok. W niniejszym słowniku wyrazów bliskoznacznych języka polskiego dla słowa urok znajdują się łącznie 242 synonimy. Synonimy te podzielone zostały na 20 różnych grup znaczeniowych. Zobacz jakie są wyrazy bliskoznaczne i synonimy do wyrażenia "rzucić urok". Wyrażenie rzucić urok posiada 2 wyrazy bliskoznaczne i synonimy w 1 grupie znaczeniowej 1. Wyrazy bliskoznaczne rzucić urokw znaczeniu zaczarować Zapisz się w historii świata ☺ Powiedz rzucić urok: Zobacz definicje słowa rzucić urok Zobacz podział na sylaby słowa rzucić urok Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa rzucić urok Zobacz anagramy i słowa z liter rzucić urok Zapis słowa rzucić urok w alfabecie Morse'a Zapis słowa rzucić urok w alfabecie fonetycznym NATO (ICAO) Romeo Zulu Uniform Charlie India Charlie Uniform Romeo Oscar Kilo Zapis słowa rzucić urok od tyłu koru ćicuzr Zapis słowa rzucić urok w języku klingońskim (Star Trek) rzucic-urok Zapis słowa rzucić urok w języku aurebesh (Star Wars) rzucic-urok Zapis słowa rzucić urok w piśmie runicznym rzucic-urok Wybrane słowo nadprzyrodzonyparanormalny, nadnaturalny, magiczny, niebiański, diabelski, nadziemski, nieziemski,... Wszystko o synonimach Wyszukiwanie zaawansowane Dodaj nowy wyraz Kontakt Ostatnio sprawdzane synonimy rzucić urok, towarzyszyć, roztasowywać, niecić, idiotyzm, negować, lecieć, spisać, adresaci, również, ekskrementy, wojażer, zakład, posłużyć, szlaja, nie zdać, niejednomyślność, konsumować, wyganiać, nierzadki, wylęganie, parkiet, przyłączać się, słaby, katalizator, doliniarz, czekać, popołudnie, pluskać się, chwast, lekkoatletka, poszczerbić, rów, dowcipkować, zaczepić, zakręt, czytacz, nadjechać, co miesiąc, anektować, Najczęściej sprawdzane synonimy że, CC, fan, Jezu, HP, FR, bi, VJ, PKP, gej, Inuita, uroczy, elf, lalka, uczony, dziura, grupa, nic bardziej mylnego, nisko, referat, dobranoc, palcówka, bal sylwestrowy, Jak rzucić skuteczny urok miłosny- 18 - DNIOWY RYTUAŁ MORGANY NA USUNIĘCIE ZE ZWIAZKU OSOBY TRZECIEJ (ZDRADY) 18 - dniowy rytuał Morgany na usunięcie ze zwiazku osoby trzeciej (zdrady). Jeden z najtrudniejszych rytuałów magicznych. Stosowany w sytuacji, gdy jeden z partnerów dopuszcza się zdrady. Klątwy i uroki odprawiane przez rytualistę posiadającego odpowiednie predyspozycje, doświadczenie i wiedzę, są silnym i skutecznym narzędziem realizacji celów. Uroki i klątwy Uroki: – Przynoszący upadek na zdrowiu – cena: 400 zł – Urok niechęci i złości – aby skłócić między sobą konkretne osoby (małżeństwo, związek partnerski, znajomi w pracy/szkole) – cena: 400 zł – przynoszący straty finansowe i popadnięcie w długi – cena: 400 zł – przynoszący utratę szacunku i poważania – cena: 400 zł –Urok samotnego drzewa – odwrócenia dusz (skazanie na samotność i zapomnienie) – cena: 400 zł Klątwa Cena klątw uzależniona jest od indywidualnego przypadku i kształtuje się od 500 zł. Urok Często bywa błędnie utożsamiany z klątwą. Stanowi jednak łagodniejszą formułę magicznej procedury. Ogranicza się do konkretnego, ścisłe wyodrębnionego aspektu ludzkiego życia. Na przykład do sfery ekonomicznej lub emocjonalnej (najczęściej miłosnej). Można rzucić urok na konkretną sytuację, sferę uczuciową, a nawet na ścisłe zdefiniowany przedmiot działalności człowieka. Po uroki sięga się także w celu osiągnięcia awansu społecznego, zawodowego, aby ograniczyć wpływ i zasięg działania konkurencji i po prostu dla wzbogacenia się. Urok może być rzucany przez jedną osobę lub grupę osób. Osoba, na którą go rzucono zmienia sposób postrzegania świata i sama nieświadomie poddaje się działaniu jego wielkiej mocy. Klątwę można określić mianem uroku spotęgowanego, ponieważ często dotyczy wielu aspektów ludzkiego życia. Można ją rzucić nawet na całą społeczność, a także na miejsce, które niechybnie ulegnie jej destrukcyjnemu działaniu. Osoby porażone niszczycielską mocą klątwy podupadają na zdrowiu i popadają w długi. Opuszcza ich szczęście, tracą status społeczny i majątkowy. Na koniec ich życie rodzinne oraz towarzyskie stają się trudnym do wytrzymania koszmarem. Skuteczna moc klątwy Destrukcyjna siła klątwy sprawia, że działania podjęte przez osobę nią dotkniętą, zmierzające do naprawy niekorzystnej sytuacji, stają się nie skuteczne i jeszcze bardziej obracają przeciwko niej. Taka osoba nie jest w stanie funkcjonować na dotychczasowych zasadach, a życie jej przemienia się w rozpaczliwą walkę z prześladującym ją pechem i serią czyhających na każdym kroku niepowodzeń. Oznaki działania klątwy Pierwszymi oznakami działania klątwy są niewytłumaczalne, często wręcz irracjonalne wydarzenia, które niespodziewanie zaczynają dotykać osoby będącej obiektem działania niszczycielskiej siły. „Ostatnio prześladuje mnie jakiś pech” twierdzą ludzie nieświadomi faktu stania się celem magicznego ataku. Nierzadko jest też tak, że bardzo długo ignorują taką możliwość, gdyż nie wierzą w istnienie magicznych mocy, mogących być przez maga intencjonalnie skierowanych na konkretna osobę lub obiekt. W końcu jednak przeciągające się bez końca, stale nawarstwiające się problemy zwracają ich uwagę na taką ewentualność. Siła klątwy i stojące za tym konsekwencje zależą jedynie od stopnia wtajemniczenia osoby ją rzucającej i odporności psychicznej poszkodowanego. Uroki i klątwy Klątw używano od tysięcy lat. Od niepamiętnych czasów wzbudzały lęk i zaciekawienie. A to przez fakt ich niebywałej wręcz skuteczności, którą mogły się wykazać, jeśli zostały użyte przez właściwą, wtajemniczoną w arkana okultyzmu osobę. Ten, kto posiadł tajemnicę ich mocy i działania, uznawany był za władcę, niekiedy wręcz za bożego powiernika. Magowie, którzy ich używali, chcieli zazwyczaj ochronić się przed mocą innych osób lub przed czyhającym z ich strony zagrożeniem. Najpopularniejsze były rytuały przeklinania (uroki i klątwy). Kiedy ktoś nam zawadza, stanowi przeszkodę w naszym życiu, to jest to niemal jednoznaczne z tym, że życzymy mu źle. Taka jest po prostu natura większości z nas. Jeśli chcemy kogoś ukarać, ponieważ nas skrzywdził, w takim wypadku będziemy mogli sięgnąć po niezwykle skuteczną moc klątwy. Innym razem, może nie podobać się nam nasz sąsiad lub sąsiadka i jej opryskliwa, uciążliwa rodzina. Powodów do rzucenia klątw znajdziemy wiele. Niekiedy przecież z byle jakiego powodu przeklinamy cały świat, bo mamy po prostu taki kaprys. Najogólniej rzecz ujmując, użycie klątwy ma na celu ukaranie osoby, na którą ją rzucano, przestraszenie jej, wywołanie u niej poczucia niższości, ukorzenie przed siłą wyższą. Jeśli nie możemy wymusić posłuszeństwa i szacunku w sposób naturalny, wówczas stosujemy zasadę: “nie musisz mnie kochać, wystarczy, że będziesz się mnie bał”. Aby to jednak osiągnąć, będziemy musieli sięgnąć po niezwykle skuteczną moc magii. WAŻNE! Nie przeprowadzam żadnych rytuałów na kobietach będących w ciąży! Chcesz zdjąć klątwę lub rzucić urok na wroga? Ostatnia aktualizacja: 12.01.2012 07:36 W internecie mnożą się usługi wróżbiarskie. Magia to Boska Wiedza i Sztuka Magia, magiczne moce, siddhi to marzenie ludzki istniejące od zarania ludzkości. Tylko niektórzy ludzie jednak w historii obdarzeni byli prawdziwymi mocami czynienia cudów, uzdrawiania, pojawiania się i znikania, wywoływania deszczu czy burzy, uśmiercania, ożywiania nieboszczyków, przywracania talentów i zdolności. Magia na Wschodzie uważana jest za Wielką Boginię, a liczne w całej kulturze indoeuropejskiej, indoaryjskiej lokalne kulty bogiń zwykle wiązały się z magią, w tym z uzdrawianiem, rzucaniem uroków i klątw, przywracaniem zmarłych do życia, zaprowadzaniem ładu i harmonii w przyrodzie oraz życiu narodów. Magia zawsze warta jest studiowania i próbowania, bo nigdy człowiek nie wie, jakie cudowne talenty jeszcze w nim drzemią. Zaczynać jednak lepiej od rzeczy prostych i realnych, znajdujących się w zasięgu naszych możliwości. Z czasem przekracza się granice i bariery o jakich zwykłym śmiertelnikom, mugolom i profanom się nie śniło. Magia to wielka odpowiedzialność i tajemnica boskich Mocy. Magia jest zarówno sztuką jak i wiedzą ścisłą, chociaż metafizyczną. Magia jest władzą nad żywiołami natury. Słowo ‘magia’ pochodzi pierwotnie od Magów (staroperskie maguš, astrologów-kapłanów Zoroastryzmu z ludu Medów. W okresie hellenistycznym, greckie μάγος (magos) mogło być używane jako przymiotnik, lecz przymiotnik μαγικός (magikos, łac. magicus) również jest potwierdzony jako używany w I wieku (Plutarch), typowo występujący w rodzaju żeńskim, w sformułowaniu μαγική τέχνη (magike techne, łac. ars magica) “magiczna sztuka”. Słowo magic weszło w użytek w jęz. angielskim pod koniec XIV wieku., pochodząc od starofrancuskiego słowa magique. Pentagram jest jednym z najpopularniejszych i najlepiej rozpoznawalnych symboli stosowanych w magii i magicznych kultach. Pięcioramienna gwiazda żywiołów wpisana jest w strukturę kontemplacji z ćakrami, w lotos manipura czyli ośrodek splotu słonecznego, a także w lotos adźńam (ajńa) czyli trzecie oko w głowie, na poziomie linii brwi. Nie ma magii bez opanowania mocy pięciu żywiołów chociaż w minimalnym stopniu, a w dawnych czasach magów poznawano po umiejętnościach sprowadzania suszy, deszczu, huraganu czy powodzi - po wpływaniu na stan i pracę żywiołów w przyrodzie. Magia, Czarostwo to dzisiaj głównie praktyki wpływania na ludzi, przedmioty, zdarzenia czy zjawiska fizyczne za pomocą środków paranormalnych lub okultystycznych, a więc zasadniczo nie poddających się weryfikacji za pomocą metody naukowej, kolidujących z podejściem racjonalistycznym. Powyższe określenia mogą również odnosić się do praktyk stosowanych przez kogoś w celu posłużenia się wspomnianym wpływem, oraz do wierzeń, które wyjaśniają rozliczne zdarzenia i zjawiska w obrębie magii. Mag, czarownik, szaman – osoba parająca się magią. Stosuje różnorakie gesty, zaklęcia, wypowiada inkantacje i wykonuje inne czynności rytualne mające dać mu władzę nad siłami nadnaturalnymi, które według jego przekonania dadzą mu moc zmiany rzeczywistości. Także osoba pełniąca funkcję religijną polegającą na sformalizowanej i instytucjonalnej więzi ekstatycznej z istotami nadludzkimi, duchami przodków, demonami lub bogami. Niektórzy współcześni magowie odrzucają tradycyjne rytuały na rzecz technik zainspirowanych psychologią czy NLP. Brak możliwości stwierdzenia powiązania między zastosowanym środkiem a ewentualnym efektem powoduje jednak, że skuteczność działań magicznych i istnienie postulowanych przez nią sił nadnaturalnych pozostaje w sferze wiary, która jednak zadziwiająco często się spełnia. Istnieje wiele rozbieżności w pojmowaniu różnicy pomiędzy białą a czarną magią. Większość współczesnych magów, szczególnie należących do zachodniego kręgu kulturowego, żadnemu rodzajowi magii nie przypisuje kolorów, twierdząc, że magia jest tylko narzędziem, a sposób jej wykorzystania zależy tylko od woli maga (to mag może być “czarny” lub “biały”, a nie jego narzędzie). Z drugiej strony na przykład na Syberii funkcjonuje ścisły podział pomiędzy “białych” a “czarnych” szamanów, który generalnie jest całkowicie zdeterminowany przez ich pochodzenie. O ile jednak w części średniowiecznej Europy podział ten był ścisły o tyle w innych jej częściach nie był on aż tak wyraźny. Ówczesny aspekt magii pojmowany np. jako sięganie do sił demonicznych (które pierwotnie w wierzeniach np. Greków lub Słowian miały charakter ambiwalentny) lub boskich, również wskazuje na różne podejście w kwestii jej klasyfikacji. Tym samym reprezentowanemu przez część współczesnych czarowników, magów lub szamanów braku rozróżniania rodzajów magii, nie można przypisać wyłącznie charakterowi współczesnej kultury zachodniej (ideom indywidualnej wolności, liberalizmu, demokracji). W kulturze popularnej biała magia to zwykle magia, która wykorzystywana jest do dobrych celów i dobrymi sposobami, zaś czarna magia służy złu, wykorzystywania jest do niecnych zamiarów i zwykle wiąże się z wykonywaniem jej na mroczne sposoby. Podobnie podejście stosowane jest w religii Wicca gdzie magia rozróżniana jest na białą i czarną według zasady “Czyń to, co chcesz, pod warunkiem, że Twoje czyny nie skrzywdzą nikogo” – czyny nie sprawiające nikomu krzywdy kwalifikują się tu jako magia biała, zaś ta wyrządzająca krzywdę to magia czarna. Według wielu magów magia biała to wszelkie działania maga wykonywane w zgodzie z Wyższą Wolą (co nie jest równoznaczne robieniu co się chce). Wszystkie inne działania magiczne sprzeciwiające się Woli uznawane byłyby przez za magię czarną. Co ciekawe, choć np. Crowley także był orędownikiem filozofii Woli, w związku z czym nie powinien korzystać z magii innej niż biała, w swoim domu w Szkocji posiadał dwa oddzielne pomieszczania do magii białej i czarnej, którą również się posługiwał. Ze względu na nie zawsze dokładne granice wyznaczone przez te pojęcia, pojawiło się także pojęcie “szara magia”, które oznacza magię balansującą na granicy tych magii towarzyszy ludzkości od początków dziejów. Różne ludy usiłowały w różny sposób wyjaśnić zjawiska zachodzące w otaczającym je świecie i następnie wpłynąć na nie dla swojej korzyści. Dlatego znane obecnie praktyki magiczne są bardzo różnorodne – postulują znacząco odmienne zasady funkcjonowania rzeczywistości i metody wpływania na nią. Można jednak zgrupować je w kilka modeli funkcjonowania magii: Model duchowy magii Jest to prawdopodobnie najstarszy model magii, występujący przede wszystkim w szamanizmie. Zakłada on istnienie Zaświatów zamieszkanych przez istoty duchowe, takie jak: duchy, demony, anioły itp. W zależności od konkretnego systemu magicznego mag albo wchodzi (zwykle jedynie umysłem – dzięki transowi lub ekstazie) do Zaświatów i podróżując przez nie podejmuje działania magiczne, albo też tworzy zamknięty obszar (np. krąg), w którym inwokuje świat duchowy lub jego mieszkańców. W tym drugim przypadku duch albo wykonuje powierzone zadania oddziałując na świat materialny z Zaświatów, albo też opętuje maga, który dzięki temu zyskuje dodatkowe możliwości działania. Wszystkie działania magiczne wykonują tak naprawdę istoty duchowe, mag musi je do tego przekonać lub zmusić do posłuszeństwa swej woli. Odbywa się to przez modlitwy, obietnice posług, przyjmowanie na siebie określonych tabu, a nawet zastraszanie zaklęciami czy duchowymi “zwierzchnikami” danej istoty. Przykładami systemów magicznych, które stosują ten model, są na przykład: szamanizm, teurgia i goetia. Z adwokatów tego modelu wymienić można np. Salomona, Johna Dee. Model energetyczny Model ten jest prawdopodobnie niewiele nowszy niż model duchowy. Zakłada on, że świat widzialny przeniknięty jest wszechobecną energią życiową, nazywaną różnie w różnych kulturach: prana, qi, ki, mana, a w Europie: vis vitalis, fluid magnetyczny itd. Procesy zachodzące w świecie widzialnym są wg tego modelu efektem działania owych energii subtelnych, zaś działania magiczne polegają na takim manipulowaniu obiegiem energii, by wytworzyć pożądany efekt w makroskali. Podobnie jak w poprzednim modelu, również tutaj znajduje zastosowanie magiczny trans wyciszający część umysłu posługującą się logiką, tak by mag postrzegał i działał wyłącznie intuicyjnie. Model ten jest wykorzystywany przede wszystkim przez wschodnie systemy magiczne i okultystyczne: Hunę, większość odmian jogi, tradycyjną chińską medycynę i Feng Shui, Reiki, a także sztuki walki, przede wszystkim T’ai Chi Ch’uan iChi Kung (Qi gong). W tradycji Zachodu model ten pojawia się po raz pierwszy u Mesmera w jego koncepcji magnetyzmu zwierzęcego, a następnie w teozofiii Bławatskiej. Na szeroką skalę został spopularyzowany przez ruch New Age. Model psychologiczny Model ten w zasadzie nie wyjaśnia, jak działa magia, a jedynie utrzymuje, że za działania magiczne jest odpowiedzialna podświadomość i może ona być programowana w celu osiągnięcia pożądanych zmian. Programowanie to następuje przez użycie symboli i autosugestię w stanie umysłu, który buddyści nazywają samadhi, a gnostycy – gnozą. Mag bazujący na tym modelu nie potrzebuje w praktyce magicznej istot duchowych czy energii subtelnych – wystarcza mu programowanie w psychice stanów mentalnych. W praktyce jednak często zdarza się, że magowie posługujący się tym modelem magii przyjmują istnienie duchów lub energii, co miałoby im pozwalać np. ładować sigile energią w celu wzmocnienia bądź przyspieszenia ich działania. Najbardziej znanym magiem, który stosował magię tego modelu był Austin Osman Spare, którego magia sigili jest w zasadzie odwróceniem teorii kompleksów Freuda. Polega ona na tym, że mag skupia swoją intencję na sigilu, czyli stworzonym przez niego symbolu graficznym lub dźwiękowym, a następnie zapomina o nim (czyli usuwa ze świadomości). Sigil zostaje jednak w podświadomości, gdzie tworzy jakby sztuczny kompleks, który zaczyna wpływać na poczynania maga w sposób podobny jak zwykłe zepchnięte w podświadomość lęki. Psychologiczny model magii stał się popularny najpierw w świecie anglojęzycznym, by w latach 70-tych XX-ego stulecia stać się dominującym paradygmatem magicznym w zachodnim kręgu kulturowym. Jego wyznawcami byli między innymi: Israel Regardie, Dion Fortune i Peter Carroll. Model informacyjny Jest to najnowszy model magii, datujący się na schyłek lat 80-tych XX-ego stulecia. Bazuje na założeniu, że istnieje kosmiczna energia, którą można kształtować za pomocą informacji, oraz że informacja jest odrębna od masy i energii, ale może się z nimi wiązać. Magowie stosujący model informacyjny (nazywani czasem “cybermagami”) w swej praktyce nie posługują się magicznym transem, co odróżnia ich od pozostałych magów. Raczej w normalnym stanie umysłu posługują się centrami magazynowania i przetwarzania informacji (mózg i czakry wzdłuż kręgosłupa). Wierzą, że z ich pomocą nadają kierunek przepływowi informacji, która w pożądany sposób kształtuje kosmiczną energię. W odróżnieniu od innych systemów magii, tutaj informacja nie zużywa się, lecz jest kopiowana między systemami energetycznymi. Tak więc mimo nowoczesnego wizerunku wydaje się, że model ten jest pochodną modelu energetycznego. Cybermag oprócz praktycznej wiedzy na temat programowania i administrowania systemami informatycznymi powinien być też biegły w medytacji i jakiejś technice rozwijającej system energetyczny, na przykład w Jodze. Teoria ta jest bardzo młoda i wciąż aktywnie rozwijana, w szczególności przez Iluminatów. Według braci magicznych, do tej pory osiągnięto znaczne sukcesy przy magicznej komunikacji i uzdrawianiu. Przywoływania potęgi boskiej magii można próbować mantramem (zaklęciem), którego najlepiej nauczyć się od białych magów z Bractwa Magów: Om Himavantyai Namah! Magia a religia W obu tych formach ludzkiej aktywności jaką stanowi magia i religia, występuje wiara w istnienie świata pozazmysłowego, a więc nie weryfikowalnego drogą doświadczalną. W magii, podobnie jak w religii, może dojść do personifikacji sił nadprzyrodzonych (np. dżinny, demony itp.), istnieje jednak zasadnicza różnica w kontaktach z tymi siłami pozwalająca odróżnić religię od magii: w magii nie dochodzi do złożonego kontaktu psychicznego między sprawującym obrzęd a duchem, do którego się on zwraca (niepowodzenie obrzędu zostanie przypisane brakom umiejętności maga, nie zaś, jak w religii, np. kaprysowi bóstwa). Istotną różnicą jest także to, że osoba kierująca się myśleniem magicznym, np. szaman, zakłada, że dzięki praktykom magicznym ma wpływ na bieg zdarzeń otaczającego ją świata, a jeżeli napotyka trudności, zakłada, że spotkał się z silniejszą magią, natomiast kierująca się myśleniem religijnym (kapłan) zakłada, że nie jest w stanie wywierać wpływu na istoty duchowe, lecz może je jedynie przebłagać poprzez np. modlitwę. Myślenie opierające się na magii zakłada więc siłę sprawczą człowieka, natomiast myślenie religijne zakłada, że bieg zdarzeń w świecie jest zależny od istot wyższych, bogów. Istotną różnicą między magią a religią jest aspekt soteriologiczny, czyli istotą religii jest zogniskowanie wokół idei życia pozagrobowego. Ważnym wyróżnikiem religii jest więc zainteresowanie losami duszy po śmierci. Z magią natomiast mamy do czynienia także kiedy mowa o kontaktach ze sferą transcendencji, jednakże jest bardziej pragmatyczna niż religia. Według Malinowskiego magia istnieje dla osiągnięcia złożonych celów – w umysłach ludności społeczeństw pierwotnych istnieje od zawsze. Wiara w magię jest rozpowszechniona w większości systemów wierzeń etnicznych – plemiennych społeczności Afryki i Oceanii, rdzennych Amerykan oraz rodzimych wierzeń średniowiecznej Europy i części jej współczesnych kontynuatorów – wierzeń rodzimych. Do XVIII wieku w Europie była karana śmiercią (zazwyczaj spaleniem na stosie) przez chrześcijańską inkwizycję. Współcześnie istnieją silne nagonki przeciwko osobom zajmującym się magią czy okultyzmem, nagonki często prowadzące takie osoby do społecznego piętnowania, poniżania czy nawet prób zlinczowania. Współczesne społeczeństwo jest tak wychowywane aby nie dać miejsca myśleniu magicznemu, a każdy kto odkrywa świat magii uważany jest za zacofanego, choć całkiem prawdopodobnym jest stan odwrotny określany także mugolizmem – niezdolnością do odczuwania i zauważania rzeczy subtelnych. Praktycy magii zakładają, że każde działanie odnoszące się do jakiejś konkretnej sfery bytu powinno dać efekt w postaci wywarcia wpływu na byty zależne od tego działania, pomimo pozornego braku związku przyczynowo-skutkowego między tym działaniem a jego spodziewanym efektem. Według tego typu myślenia każde podobne, analogiczne działanie powinno spowodować analogiczne skutki. Tak definiowana magia określona została przez Jamesa Frazera jako magia sympatyczna, w obrębie której wyróżniał też dwa sposoby praktykowania magii: magię homeopatyczną i magię przenośną. Osoby wierzące w magię uznają, iż w każdym etapie naszego życia mamy z nią do czynienia, niejednokrotnie nie zdając sobie nawet z tego sprawy. Najbardziej widocznym elementem jest według nich potęga myśli. Choć niektóre aspekty tego zagadnienia zostały w obecnych czasach już częściowo udowodnione przez psychologów, nadal wiele pozostaje uznawanych za typową magię przez ogół społeczeństwa. Magowie (choć nie ze wszystkich kręgów) jawnie uznają za prawdę fakt, że jeśli poświęcamy czemuś bardzo dużo uwagi, ma to większe szanse spełnienia, obojętnie czy to będzie obawa przed czymś, czy też pragnienie osiągnięcia czegoś. W podobny sposób działają nasze przekonania, określające nasze doświadczanie. To znaczy, że jeśli nauczono nas, wpojono nam, bądź my sami uznaliśmy za prawdę fakt, że dany autobus bardzo często się spóźnia, to najprawdopodobniej jeśli następnym razem pójdziemy na przystanek, autobus także się spóźni. Ten pogląd jest często używany przez ezoteryków do osiągnięcia zdolności paranormalnych poprzez zmianę wpajanego im od dzieciństwa np. przez rodziców poglądu, że nadprzyrodzone zdolności są niemożliwe. Magiczne zdolności należy jednak kształtować bardzo subtelnie, delikatnie i długotrwale. Obrona Przed Czarna Magią Czarna magia to mnogość najróżniejszych środków agresji, zmiennych jak kameleon i odwiecznych jak zło i dobro. Walka z nimi przypomina walkę z wielogłowym potworem: utniesz mu jedną głowę, a natychmiast wyrośnie inna, jeszcze groźniejsza i sprytniejsza. To, z czym przychodzi nam walczyć, nigdy nie jest ustalone raz na zawsze, wciąż podlega zmianom, jest niezwykłe. “Wasza obrona musi więc być równie elastyczna i wymyślna jak agresja czarnej magii, którą zamierzacie złamać”. Dementorzy to to istoty, strażnicy Azkabanu więzienia dla czarodziejów. Straszliwe istoty, które wysysają z ludzi wszelkie dobre i szczęśliwe wspomnienia, pozostawiając tylko to, co najgorsze. Mają czarne płaszcze i dłonie pokryte liszajami. Kiedy są w pobliżu, robi się strasznie zimno. Zwalczyć ich można tylko wyczarowując patronusa , który przepędza dementora. W ostateczności wysysają z człowieka duszę przez usta, co nazywa się pocałunkiem dementora; po złożeniu pocałunku człowiek żyje, jednak staje się jak pusta muszla. Pocałunek Dementora: Jest to wyssanie duszy człowieka przez dementora. Czyni on to (dementor) przez dziurę, którą można nazwać ustami, lecz owej jamy nie widać, o ile dementor nie postanowi sięgnąć po ostateczną broń, jaką jest ów pocałunek. Gdy to zrobi dusza zostaje wyssana, co sprawia, że osoba staję się czymś w rodzaju rośliny. Żyje, lecz straciła świadomość. Można to porównać do śpiączki, lecz takiej z jakiej nie można się zbudzić. Ochronić może przed tym jedynie patronus, który odstraszy dementora. Upiór, którego nikt nie widział w faktycznej postaci. Kiedy spotkamy delikwenta nieprzygotowani na swojej drodze, przybiera on kształt tego, czego się najbardziej boimy. Przykładowo: osoba cierpiąca na aranochnofobię zobaczy obiekt swoich fobii. W gruncie rzeczy jest niegroźnym widmem. Destrukcyjnie działa na niego spontaniczny, żywy śmiech. Zdezorientowany jest również wtedy, kiedy ma wokół siebie więcej niż jedną osobę, nie wiedząc, w co się przemienić przed kim. Chcąc się pozbyć upiora, należy wyobrazić sobie swój obiekt strachu w sposób, po którym będzie się wydawał całkiem zabawny i rzucić zaklęcie Riddiklus. Można go spotkać w ciemnych, wilgotnych miejscach. Szczególnie lubi mieszkać w starych szafach i zapomnianych strychach. Od wieków wiadomo że czarna magia nigdy nie cieszyła się popularnością. Dowodem na to są masowe przeprowadzki mieszkańców krain i okolic w których zamieszkali czarnoksiężnicy lub wiedźmy. Strach ten był spowodowany głównie przez tajemną oraz bardzo niebezpieczną moc czarodziejów. Różnice między czarną a biała magią to:· cel· stopień umiejętności czarodzieja który posługuje się czarną a białą magią· skutki Używając zaklęć niewybaczalnych mag uśmierca oraz zmusza do poddania się wielu przeciwników czy szkodników. Klątwa niewybaczalna oznacza, że nie są jej skutki możliwe do usunięcia czy uleczenia przez energię miłości i wybaczenia. Odpadanie kończyn i zanik kości, oraz antidotum na nie to inne rodzaje zaklęć i czarów. Istnieje możliwość realnego torturowania przeciwników zaklęciem “Dolor” (łac: ból) oraz zaklęciem niewybaczalnym “Cruciatus”. Można nauczyć się także pokonywać nasyłane wampiry i upiory. W pojedynkach czarnomagicznych zazwyczaj rzucano zaklęcia nieodwołalne lub niewybaczalne, to jest takie, które znikały jedynie po zastosowaniu antidotum a nie po zwykłym oczyszczaniu czy przebaczaniu. Wiele klątw wymaga pracy czy odpowiedniego zachowania, wręcz odpokutowania. Przywoływania potęgi boskiej magii i co ważniejsze ochrony magicznej można próbować mantramem (zaklęciem), którego najlepiej nauczyć się ze słuchu od białych magów z Bractwa Magów: Om Himavantyai Namah! Klątwy Rodzaje klątw: - Rodzinna – rzucana na całą rodzinę i prześladująca każdego o nazwisku rodziny przeklętej;- Matczyna – klątwa rzucona przez matkę w postaci zwykle złorzeczenia swemu dziecku;- Osobista – rzucona tylko na jedna osobę;- Narodowa – przeklęty zostaje cały naród czy plemię;- Stanowa – przeklinany jest dany stan społeczny;- Własna – rzucana na samego siebie w celu ukarania się;- Domowa – rzucana na czyiś dom jako miejsce przebywania;- Karna – klątwa jako kara – za przewinienia adepta rzucana przez ministra magii na tego kto przekroczył prawo magów. Czym klątwa różni się od zaklęcia? Klątwa jest rzucona zwykle przez jedna osobę i tylko przez nią może być zdjęta. Bywają jednak klątwy rzucane przez cały zespół magów. Nie ma na nią żadnych przeciwzaklęć i w razie nieściągnięcia klątwy kończy się ona wraz ze śmiercią osoby która przeklęła, chyba, że obejmuje następne wcielenia. Klątwa zawsze ma jedna formułę lecz inne końcówki. Klątwę trzeba dobrze rozpoznać aby móc stworzyć przeciwklątwę i zneutralizować jej działanie. Podczas zdejmowania klątw tylko najlepsi specjaliści potrafią zdjąć klątwy całkowicie. Większość zdejmowaczy klątw jedynie częściowo łagodzi lub powstrzymuje ich skutki. Zaklęcie jest magiczną formułą zwykle o czasowym lub wycinkowym działaniu, zaś klątwa bywa totalnie rujnująca. Niszcząca siła klątwy Czy życząc komuś śmierci, możemy zrujnować jego życie? Wielu ludzi twierdzi, że tak… Pewnego dnia do szpitala w Baltimore (USA) zgłosiła się młoda kobieta, zdrowa, lecz przekonana, że w ciągu 2 dni umrze. Twierdziła, że urodziła się w piątek trzynastego i że tego samego dnia w jej wiosce przyszło na świat dwoje innych niemowląt. Odbierająca tę trójkę akuszerka rzuciła na dzieci klątwę. Jedno z nich miało umrzeć przed ukończeniem 16 lat, drugie w wieku 21 lat, a trzecie – czyli ta kobieta – do 23. roku życia. Pierwszy z tej trójki chłopak zginął jako 15-latek w wypadku samochodowym, następna dziewczyna padła ofiarą przypadkowego strzału tuż przed ukończeniem 21 lat… Dlatego kobieta była śmiertelnie przestraszona, gdyż jej 23. urodziny wypadały za 2 dni. Została w szp-talu, ale nie dożyła feralnej daty. Zmarła nazajutrz i żaden lekarz nie potrafił podać przyczyny jej zgonu… Wszystkiego złego! Czy rzeczywiście klątwa akuszerki była przyczyną śmierci tych trzech osób? Czy złe słowa niektórych mogą powodować czyjeś niepowodzenia, choroby, a nawet utratę życia? Starsi ludzie twierdzą, że słyszeli, iż matki rzucały klątwy na dzieci, które dopuściły się wielkich przewinień – np. zostawiły rodziców bez środków do życia. Te wyrodne dzieci były potem dręczone przez rozmaite choroby, a nawet ulegały śmiertelnym wypadkom. Znakomitymi “zaklinaczami” są rzekomo wyznawcy kultu wudu. Amerykański profesor Golden napisał raport dotyczący przypadków spełnienia się śmiertelnych klątw wudu. Zwykle wyglądało to podobnie: do szpitala zgłaszał się człowiek, który wręcz marniał w oczach i nikt nie wiedział, co mu właściwie dolega. Umierał w ciągu kilku dni. Co ciekawe jednak, niektórzy z nich zostali uratowani dzięki lekarzom, którzy przekonywali chorych, że oni mogą “odwołać” złe zaklęcie, że znają na nie antidotum, po czym podawali im… placebo, czyli tabletki nie mające realnego działania leczniczego! Pacjenci, którzy tylko uwierzyli, że ktoś jest w stanie pokonać czarną magię, wyzdrowieli. Potęga ludzkiej psychiki Te wydarzenia skłoniły naukowców do postawienia tezy, że klątwa może się spełnić, o ile ktoś wie, że została na niego rzucona, wierzy (nawet nieświadomie) w jej moc i boi się jej. Ciągły lęk wyniszcza jego organizm i wpędza go w chorobę lub powoduje szybką śmierć. Być może kobieta, która zmarła w przeddzień 23. urodzin, tak mocno wierzyła w działanie klątwy akuszerki, że zabił ją sam strach. Takie wyjaśnienie satysfakcjonuje racjonalistów, ale czy jest prawdziwe? “Ja mam dowód, że pewne osoby potrafią kogoś przekląć, czy on o tym wie, czy nie” – mówi 15-letnia Dorota. “Widziałam, jak moja koleżanka nie ustąpiła miejsca starszej pani w autobusie. Kiedy wysiadła, staruszka wymamrotała: ‘Żebyś ty długo o własnych siłach stać nie mogła!’. Ela nie słyszała tego, ale zaraz potem spadła ze schodów i złamała nogę!”. Szamani plemienia Kahuna z Hawajów, specjaliści od modlitw śmierci, też twierdzą, że osoba, na którą rzuca się klątwę, nie musi o tym wiedzieć, by ją ona dotknęła. Wystarczy sama negatywna energia wysyłana z umysłu kapłana. Jednak i oni uważają, że ta energia musi “współdziałać” z poczuciem winy “przeklętego”. Umysł niewinnego, na którego niesłusznie rzucono klątwę, zwykle obroni się przed nią. Poza tym szamani twierdzą, iż nie można na nikogo rzucić klątwy bez powodu, gdyż jest to już czarna magia! Ten ktoś musi rzeczywiście być winien, inaczej klątwa nie zawsze będzie skuteczna, może wręcz obrócić się przeciwko rzucającemu ją. Klątwy dziś W cywilizowanym społeczeństwie – wydawałoby się – mało kto wierzy w skuteczność klątw. Jednak np. w Polsce działa firma, oferująca profesjonalne ich rzucanie… Świetnie prosperuje, a jej klientami wcale nie są przesądni, niewykształceni ludzie, lecz na co dzień racjonalnie myślący biznesmeni po studiach, którzy złymi życzeniami chcą postraszyć dłużników lub zwalczyć konkurencję. I ta metoda jest skuteczna, bo nawet ludzie, którzy w klątwy nie wierzą, wolą, żeby nikt ich na nich nie rzucał. A gdy sami nieopatrznie pomyślą coś złego, spluwają przez lewe ramię. Tak na wszelki wypadek… Klątwa Tutenchamona Archeolodzy badali grób egipskiego faraona Tutenchamona i znaleźli tam tabliczkę z napisem: “Śmierć zabierze każdego, kto zakłóci spokój faraona”. W ciągu dwóch lat od otwarcia grobowca jeden z nich zmarł na zapalenie płuc, inny na malarię, dwaj z nie wyjaśnionych przyczyn, jedna osoba popełniła samobójstwo. Lecz przywódca wyprawy, który nigdy nie wierzył w klątwy, dożył sędziwego wieku i zmarł śmiercią naturalną. Tajemnicza religia Voodoo Wudu to kult wywodzący się z Afryki, obecnie praktykowany przez Murzynów na Haiti i kilku innych wyspach. Charakterystyczne dla tej religii są obrzędy, wprowadzające uczestników w trans, wiara w klątwy, fetysze i wróżby. Wyznawcy wudu słyną też z krwawych rytuałów, podczas których podrzyna się gardła kurczętom (w celu przebłagania bóstw) oraz z szamańskich praktyk przemieniających ludzi w zombie. Jak rzuca się klątwę? Najczęściej wypowiada się lub pisze słowa, mówiące, czego się komuś życzy. Można posłać ofierze przeklęty przedmiot. Czasem odprawia się magiczny rytuał: palenie lub nakłuwanie przedmiotu wyobrażającego osobę, której chce się zaszkodzić – zwykle jest to lalka. Często wykorzystuje się wtedy włosy, paznokcie lub ślinę tej osoby. Nowoczesną metodą, popularną w USA, jest palenie 7 świec przez 7 minut w ciągu 7 kolejnych dni na zdjęciu ofiary. Jeśli interesuje Cię ten temat, zajrzyj do książki Anny Engelking “Klątwa. Rzecz o ludowej magii słowa”. Zawiera ona ciekawe relacje i opinie wielu ludzi. Przeczytasz jednym tchem! Straszne opowieści Piękne, przeklęte włosy Na wakacjach poznałam dziewczynę, która miała bardzo piękne, długie i gęste włosy. Wzbudzała duże zainteresowanie chłopców, zdawało mi się, że i mojemu Adamowi wpadła w oko. Byłam wściekła i pomyślałam: “Oby jej te śliczne włoski wypadły!”. I w tydzień później ona się zatruła jakimś środkiem chemicznym i prawie całkiem wyłysiała. Ciężko mi teraz, przecież tak naprawdę wcale jej tego nie życzyłam! – Ola Niedoszli oblubieńcy W mojej wsi miało się odbyć wesele. Goście zebrali się w domu panny młodej, gdzie jej rodzice mieli dokonać błogosławieństwa. Jednak matka dziewczyny nie pobłogosławiła narzeczonych, bo nie popierała tego małżeństwa. Gdy mimo to młodzi wsiedli do samochodu, którym mieli pojechać do kościoła, ta kobieta powiedziała: “A żeby tak nie dojechali!”. Samochód po drodze miał wypadek i ślub się nie odbył… – Celina Straszna waza Po śmierci mojej prababci wzięliśmy do domu jej starą wazę. Stała w salonie i na zmianę ja, siostra i mama wycierałyśmy ją z kurzu. I zawsze tej, która to robiła, tego samego dnia przytrafiało się coś strasznego: ja zwichnęłam rękę, siostrze ciężka książka spadła na głowę, mama zemdlała na mieście… Wreszcie zaczęłyśmy się bać antycznej wazy i zakopałyśmy ją w ziemi. Czy to możliwe, że ona była przeklęta? – Lidka Z dziadapradziada Chodziłam do klasy z chłopakiem, który twierdził, że jest przeklęty przez krzywdę, jaką jego dziadek wyrządził swojemu bratu (oszukał go przy podziale majątku). Mówił, że klątwa będzie trwała, jeśli jego rodzice nie zapłacą swoim kuzynom tyle pieniędzy, ile była warta zagarnięta część majątku, a nie mają z czego. I potem słyszałam, że ten chłopak miał wypadek i teraz jeździ na wózku inwalidzkim… – Gośka MAGIA wiele miejsca poświęca rozpoznawaniu i usuwaniu klątw oraz złorzeczeń oraz odwracaniu ich skutków, jako że wiele klątw to skutek emocjonalnego złorzeczenia i poczucia winy noszonego w głębi psychiki, w pamięci wcieleń. Specjalny punkt programu to odwracanie skutków jakie na dusze wywierają klątwy o charakterze ekskomuniki kościelnej, a przecież wiele osób odradza się już obarczonych takimi klątwami. Klątwy, magia i czarownice Klątw używano od tysięcy lat. Od samego początku wzbudzały lęk. Ten, kto posiadł tajemnice ich mocy i działania, uznawany był za władcę, “boga”. Ci , którzy je rzucali, chcieli najczęściej ochronić się przed mocą innych lub przed zagrożeniem z ich strony. Czasem w ten sposób usiłowali zabezpieczyć to swoje “coś”, czyli tajemnicę swojej mocy. Najpopularniejsze było przeklinanie na wieki. Nie obce były także rytuały obrzucania klątwami niewiernych np. “ekskomunika” stosowana przez kościół, co praktykowane jest do dnia dzisiejszego. Wzajemnym obrzucaniem się klątwami pasjonowali się przede wszystkim papieże i antypapieże. Klątwy rzucali nie tylko kapłani. Wiele osób rzuca klątwy powołując się na moc Boga. Tymczasem nie da się wymyślić nic bardziej bzdurnego! Jeszcze nikomu Bóg nie pomógł w realizacji złego działania klątwy. Używanie klątw miało na celu przestraszenie osoby, na którą je rzucano, wywołanie u niej poczucia niższości, ukorzenie przed siłą wyższą (jaką niewątpliwie w swym przekonaniu reprezentowali rzucający klątwy), oraz wywołania społecznego strachu przed taką samą karą. Jeśli nie dało się inaczej wymusić posłuszeństwa i szacunku w sposób naturalny, stosowano zasadę: “nie musisz mnie kochać, wystarczy, że będziesz się mnie bał”. A jak wiadomo, nic nie działa lepiej niż publiczny przykład działania klątwy poprzez karę. Jeśli ktoś zaczynał chorować na chorobę o widocznych skutkach, mówiono, że to za grzechy. W niektórych społeczeństwach panika wywołana potwierdzonym działaniem klątwy (najczęściej nieszczęściem), jakie spotkało daną osobę, działała silniej od tortur. Wierzono także, że klątwa jest przenoszona z pokolenia na pokolenie. Znane są rody, na których ciąży klątwa od wieków. Znane są także miejsca, o których w legendach mówi się, że są przeklęte. Ale rzucanie klątw to nie historia. Do dziś w krajach Basenu Morza śródziemnego ludzie wierzą w złe oko i starają się nie narażać kobietom, o których wiadomo, że mają moc rzucania klątw. W końcu inkwizycja znikła z powierzchni Ziemi, a one pozostały i nadal sieją postrach. Klątwa to złe życzenie – wypowiedziane i wyobrażone. Jakże często nie zdajemy sobie sprawy, że tak naprawdę używamy klątw wobec ludzi, których uważamy za bliskich i z całym przekonaniem, że mówiąc złe słowa pomagamy im z miłością i troską! Właśnie te klątwy najtrudniej rozpoznać! I najtrudniej się przed nimi obronić. Bo są to złorzeczenia wobec bliskich… Kiedyś, w czasie jednej z podróży pewnej kobiecie, Ani zdarzyło się przesiadać w miasteczku zamieszkiwanym przez cyganów. Jako że do odjazdu pociągu pozostało jej jeszcze sporo czasu, postanowiła usiąść w pobliskim parku i odpocząć chwilę delektując się ciepłem letniego słoneczka. W pewnym momencie podeszła do niej cyganka, chcąc nachalnie jej powróżyć. Po kilku grzecznych odmowach, jej upór trochę ją zdenerwował. Poprosiła już bardziej stanowczo o zostawienie w spokoju. Wtedy wściekła cyganka popatrzyła na nią przymrużonymi oczyma i mrucząc coś pod nosem zaczęła się oddalać. Zrozumiała, że rzuca na nią klątwę. Znając ich działanie, wstała i krzyknęła za oddalająca się powoli kobietą. “Żeby to, co mi życzyłaś, przytrafiło się Tobie”. – Kobieta nagle odwróciła się i z przerażeniem zaczęła uciekać krzycząc w niebogłosy. Nie wiedziała, co zawierała treść jej klątwy, ale po reakcji tej kobiety sądziła, że nie było to nic miłego. Była jednak klątwa, która działała w jej życiu z niezwykłą precyzją. Pochodziła ona od jej mamy. Powodowana głębokim strachem przed samotnością i brakiem pomocy w przypadku wystąpienia u niej chorób, powiedziała jej kiedyś, że urodziła ją po to, aby zawsze była przy niej i się nią opiekowała. Niby kierowana dobrem, dodawała do tego, że nigdy nie uda się jej żaden związek, ponieważ jej miejsce jest przy niej. I rzeczywiście, jej związki zależały od aprobaty jej mamy. Miała duży wpływ na ich przebieg, z czego na początku świadomie nie zdawała sobie nawet sprawy. Dzięki introspekcji uświadomiła sobie, co powodowało u niej tak duże poczucie winy i lęk wobec mamy, że jej klątwy działały. Kiedy odreagowała sobie ten lęk na rebirthingu i uświadomiła pochodzenie poczucia winy, zrozumiała, jak to w jej życiu funkcjonowało. Po kilkumiesięcznym stosowaniu afirmacji wybaczających i ochronnych, przy kolejnym wypowiedzeniu “świętej” formułki przez jej mamę, stwierdziła, że to na nią w ogóle już nie działa. Nie pojawił się żaden lęk i napięcie, jakie zawsze towarzyszyły jej podczas takich rozmów. Poczuła w sobie w końcu upragniony spokój. Postanowiła dowiedzieć się czegoś więcej o klątwach, ich funkcjonowaniu i podświadomej kreacji. Z osobami przeklętymi i rzucającymi klątwy usiłowano sobie radzić w różny sposób. Osoby uznane za przeklęte, wydalane były najczęściej ze społeczności, gdyż wierzono, że klątwa, którą je obłożono, spadnie na całą społeczność. Osoby takie były traktowane z pogardą i uważano, że są naznaczone przez szatana, lub złego demona (który w nich zamieszkał). W średniowieczu, w czasie gdy panowała dżuma, ludzie dotknięci tą chorobą musieli mieszkać w leprozoriach, a swoje nadejście poprzedzali dźwiękiem grzechotki, którą zawsze musieli nosić ze sobą. Napiętnowani chorobą, która w tamtych czasach uważana była za symbol nieszczęścia absolutnego, traktowani byli na równi z heretykami i czarownicami. I tak samo jak oni, wydalani poza nawias społeczeństwa. W czternastym wieku na średniowieczną Europę posypały się nieszczęścia w postaci głodu, dżumy, wojny stuletniej, różnych wojen domowych, buntów. Wśród ludzi ówczesnej Europy narodziło się wtedy przekonanie o rychłym końcu świata. Zaczęto oczekiwać na niewyobrażalne katastrofy mające zwiastować zbliżającą się apokalipsę. Przyczyn upatrywano w występkach ludzi i upadku moralnym kościoła. Wierzono także, że choroba jest wynikiem klątw ze strony Boga – jako kary za grzechy. W ten sposób, zapewne niechcący, zaczęto kreować obraz chrześcijańskiego Boga jako tyrana nienasyconego ludzkim cierpieniem, choć jest to z gruntu fałszywy obraz Boga, acz cierpienie bywa skutkiem złych czynów, słów i myśli. W efekcie zapanował powszechny obłęd, który spowodował zwrócenie się dużej liczby ludzi ku praktykom magii i czarów, zaś kośiół ukierunkował się na zwalczanie magii metodami ludobójczej inkwizycji. Kościół katolicki w odwecie wprowadził inkwizycję, która miała za zadanie przywrócić ustalony porządek wszechwładzy kościoła. Powszechnie uważa się, że zinstytucjonalizowane prześladowanie czarownic i heretyków zaczęło się pomiędzy 20 a 30 rokiem XV w we Francji, jednak faktycznie działo się to już dużo wcześniej. W celu odwrócenia uwagi od własnych występków, święta inkwizycja kościoła stworzyła mit o czarownicach, czarnoksiężnikach i ich kontaktach z szatanem lub diabłem. Przyznania się do winy wymuszane były zazwyczaj poprzez długie tortury, lub obietnice zwrócenia wolności. W momencie przyznania się i ujawnienia wspólników, zawsze wydawano wyrok skazujący na śmierć przez spalenie, utopienie, jeśli oczywiście osoba poddana wcześniejszym torturom w czasie procesu przeżyła. Za politycznym przyzwoleniem papieży zaczęło się prześladowanie zarówno heretyków jak i osób zajmujących się magią, w domniemaniu kościoła. Znacznie częściej donosiciele załatwiali własne porachunki niż rzeczywiście wskazywali osoby uprawiające magię. Pozbywano się w ten sposób niewygodnych świadków, wrogów i najczęściej bogatszych obywateli, których majątki konfiskowane były przez kościół lub samych donosicieli i pomawiaczy. Odpowiedzią tamtych czasów na ruchy heretyckie zachodniej Europy był rozpad kościoła. W 1517r. został utworzony kościół protestancki. On też ma niemały udział w prześladowaniu innowierców i czarownic. A zaczęło się od oskarżenia o czary jednej z żon króla Henryka VIII. Czarownica / czarnoksiężnik, to osoba zajmująca się czarami i magią. Niesłusznie każda forma czarów wiązana była z kultem szatana. Był to wytwór chorej na paranoję inkwizycji. Czarownica / czarnoksiężnik, (człowiek uprawiający czary), to osoba zdolna zmienić los innych ludzi za pomocą manipulacji, hipnozy, praktyk rytualnych lub symbolicznych. Najczęściej są to rzucane klątwy, uroki, zaklinanie. Magia, składa się z wielu odmian, odprawianych rytuałów, wierzeń, kontaktów z duchami, stosowania czarów. Tylko jej drastyczniejsza forma w postaci demonizmu, satanizmu i czarnej magii, stanowi odpowiednik wyobrażeń inkwizycji i kościoła o magii. W tym momencie dochodzi do wielkiego zagmatwania pojęć o magii i czarach. Oczywiście, zarówno jedna jak i druga forma praktyk, stanowią silne obciążenie karmiczne. Jednak intencje do ich wykonywania były i są różne i zależą jedynie od indywidualnego nastawienia ludzi do Boga, siebie i otaczającego nas świata. Człowiek od tysięcy lat starał się zapanować nad mocą żywiołów. Mocy upatrywano we wszystkim, cokolwiek wywoływało wrażenie siły i mogło pokonać człowieka. Ludzie zaczęli poszukiwać złotego środka pozwalającego zapanować nad mocą przyrody. Z czasem ludzie nauczyli się odróżniać rośliny, które leczyły od tych, które truły i wprawiały w stan odurzenia. Narkotyczne wizje, jakie pojawiały się po zażyciu niektórych roślin, spowodowały zachwyt nad roślinami, które uznane zostały za boskie lub demoniczne. Osoba, która poznała moc roślin, stawała ponad innych. Mocy dopatrywano się we wszystkim, co było w stanie wywołać odmienny stan świadomości i lęk. Jeśli coś było w stanie pokonać człowieka, wierzono, że posiada nadnaturalną moc. Mocy dopatrywano się także w sile zwierząt, zjawiskach atmosferycznych, lub przyrodzie. Ludzie zaczęli utożsamiać się z mocą, którą upatrywali we wszystkim poza sobą. W stanach odurzenia poddawali się inicjacjom, za pomocą hipnozy. Wprowadzali się w transy, chcąc zjednoczyć się z siłą przyrody i zwierząt, siłą, która wywoływała w nich lęk i podziw. Z czasem zaczęto składać ofiary z ludzi i zwierząt, chcąc ubłagać Bogów, prosić ich o łaskę, lub skłonić do uległości i posłuszeństwa. Powstawały świątynie, w których była praktykowana magia. Jej stosowanie w społeczeństwie miało szczególną moc i znaczenie. Moc zaklęta w różnych rzeczach (przyrodzie, przedmiotach) w pewnym momencie uzyskała imiona w postaci imion Bogów. Wybrani zostawali kapłanami i w imieniu tzw. Bogów rządzili innymi. W każdej kulturze istniał i istnieje system kultu świątynnego. Kapłani, choć dziś różnie zwani, nadal stanowią nieodłączny element codziennego życia wszystkich społeczeństw. Element, który nadaje charakter władzy wykonawczej i duchowej każdego człowieka. Każda praktyka z elementem duchowym, zawsze wywoływała w społeczeństwach wiele emocji, bano się jej, lub buntowano i wprowadzano własną. Posługiwano się zazwyczaj manipulacjami, w celu wywołania odpowiednich reakcji społecznych, od lęku począwszy po nieprzytomny podziw. Jednostki indywidualne, które posiadały zdolności choć trochę wykraczające poza zdolności narzuconego pojmowania, stanowiły społeczne zagrożenie i były zawsze brutalnie tępione. Tak samo postępowano z grupami religijnymi. Na początku swego istnienia również chrześcijaństwo było uważane za sektę i spotkało się ze społecznym odrzuceniem, a nadal ciążą nad nim żydowskie klątwy. W taki sam sposób traktowano wszystkich, którzy odstawali od jedynej słusznej, w przekonaniu prześladowców, ideologii. Jedną z najbardziej znanych klątw starożytnych jest klątwa grobu Tutenchamona, egipskiego faraona zamordowanego w wieku osiemnastu lat. Nie tylko on sam został obłożony klątwą. Jego imię miało być zapomniane i wymazane ze wszystkich hieroglifów. Dzięki temu jego grób przetrwał do czasów współczesnych w nienaruszonym stanie. Także w jego imieniu dla ochrony grobu przed rabusiami, została nałożona klątwa , która mówiła, że kto naruszy święty spokój władcy, zostanie ukarany przez Boga słońca. Kiedy odkrywcy grobu zaczęli nagle umierać śmiercią tragiczna już w dwa tygodnie od otwarcia grobu, legenda zapomnianego faraona i klątw znów ożyła. Dzięki klątwie Tutenchamon stał się najbardziej znanym faraonem Egiptu. Jak widać, klątwy nie tylko mogą szkodzić, ale i przyczyniać się do wzrostu napływu turystów. Dziś najbardziej popularnymi turystycznie obiektami są miejsca obłożone klątwami, lub te, w których rozegrała się jakaś tragedia – najlepiej zakończona rzuceniem klątwy na to miejsce lub kogoś z mieszkańców. Błąkające się duchy, to dziś największa atrakcja zamków. Inną ciekawą historią przepowiedni – klątwy jest historia procesu ostatniego z Mistrzów Templariuszy. Do dziś nie jest znane miejsce ukrycia ogromnych skarbów Templariuszy. Zakon, który w imieniu kościoła i Boga szerzył wiarę, za pozwoleniem Kościoła podbił wschód, grabiąc i gromadząc niezliczone skarby. Na początku czternastego wieku stał się łakomym kąskiem dla podupadłego skarbca Filipa Pięknego i ówczesnego papieża Klemensa V. 13 października 1307 r. o świcie, w piątek, na rozkaz króla, w całym kraju rozpoczęły się aresztowania Templariuszy i likwidacja zakonu. Niestety, zaplanowana akcja nie powiodła się. Skarb, o którym zdążyły już narosnąć legendy, pomimo wieloletnich poszukiwań nigdy nie został odnaleziony. Wielki mistrz zakonu, Jakub de Molay został spalony na stosie po siedmiu latach tortur i procesu. Do końca nie zdradził swej tajemnicy. Przed śmiercią przepowiedział Filipowi Pięknemu i papieżowi śmierć, która miała nastąpić w ciągu roku. I tak się w istocie stało. Wiele klątw rzucanych w chwilach zagrożenia życia ma szczególną moc, szczególnie gdy dotyczy osoby, która popełniła zły czyn. W takich momentach mogą ujawnić się różne elementy zdolności parapsychicznych, takie jak np. jasnowidzenie. Przepowiedzenie komuś jego śmierci, lub innych tragicznych wydarzeń, nosi niewątpliwie w sobie element klątwy. Jednak każda klątwa, bez względu na to przez kogo i w jakich okolicznościach była wypowiedziana, działa przede wszystkim na zasadzie wiary. Do dziś dnia w Ameryce Południowej i w Afryce ludzie umierają, kiedy dowiedzą się, że zostali obłożeni klątwą szamana bądź czarownika. Lecz nie tylko ten, kto wierzy w działanie klątwy, może doświadczyć działania jej skutków. Dlatego np. prawo w Australii i na Polinezji przewiduje jeszcze teoretycznie karę śmierci dla wszystkich, którym udowodni się posługiwanie czarną magią dla świadomego szkodzenia. Cały proces działania klątwy odbywa się na poziomie podświadomości. Wszystko ociera się o podświadomy lęk i oczekiwanie na spełnienie. Jeśli klątwa trafia na podatny grunt, to znaczy, jeśli w naszej podświadomości jest już zakodowany wzorzec strachu przed działaniem klątw, wtedy umysł zaczyna uruchamiać swą moc kreacji. Wcześniej, czy później dojdzie do realizacji lęku w postaci sytuacji życiowych odzwierciedlających ten lęk. Spełnienie klątwy zależy głównie od tego, czy w nią wierzymy, czy nie. Nie można jednak wykluczyć jej szczególnego działania w przypadku, gdy trafia na osobę słabą psychicznie, niepewną siebie, wystraszoną, podatną na sugestie, a przy tym mającą poczucie winy. Taka osoba może paść ofiarą klątwy, chociaż o niej nie wie. Podobnie bywa ze zwierzętami. Profesjonalnie rzucona klątwa może wydawać się nic nie znaczącym rytuałem, lub nawet dobrym życzeniem. A jednak po jakimś czasie ujawnia swą niszczycielską moc. Klątwa jeśli nie jest działaniem obronnym to generalnie złe życzenie. Jeśli komuś źle życzymy, musimy sami najpierw zetknąć się ze skutkami działania takiego życzenia. Inaczej nie życzylibyśmy nikomu niczego, o czym nie bylibyśmy przekonani, że jest przykre, złe. Nawet podczas nakładania klątw na własnych prześladowców czy dręczycieli, klątw słusznych, należy być ostrożnym z powodu możliwych reperkusji zwrotnych. Jak się to dzieje, że klątwa, a raczej skutki jej działania, obracają się w kierunku nadawcy? W momencie stwierdzenia przez osobę nieskuteczności rzuconej klątwy, podświadomość poddaje w wątpliwość skuteczność jej działania. Aby się przekonać o mocy klątwy, kreacja jej skutków materializuje się w życiu osoby, która jej użyła. Prawdą jest, że w działanie klątwy najbardziej wierzą ci, co ją rzucają i to ich najczęściej ona dotyka. Nawet wtedy, kiedy są święcie przekonani o słuszności swego postępowania, bo przecież to ich spotkała jakaś krzywda. Nawet kiedy są przekonani, że poczucie krzywdy daje im moralne prawo do zemsty, działanie klątwy może obrócić się przeciwko nim, chyba, że klątwa jest precyzyjnie odmierzona zgodnie z prawem zwrotu. Tak działa prawo karmy. To, czym zaśmieciłeś swój umysł, wcześniej, czy później, znajdzie realizację w twoim życiu. Ponieważ w naszym życiu realizuje się właśnie to, o czym z uporem myślimy. Dlatego po rzuceniu klątwy magowie się rytualnie oczyszczają, a nawet czynią ekspiację, pokutę z powodu obłożenia kogoś klątwą, tak aby klątwa nie wracała do nadawcy. To dlatego tak ważne są wskazania moralne: nie czyń drugiemu, co tobie niemiło. Wszystkie magiczne sposoby ochrony przed klątwami to tak jakby protezy, jeśli w człowieku nie ma czystości sumienia i stanu niewinności. Prawdziwą ochronę gwarantuje poczucie własnej niewinności i mocy, oraz bożej opieki i ochrony, a wtedy wszelkie magiczne tarcze i ochrony działają skutecznie. Przywoływania potęgi boskiej magii i co ważniejsze silnej ochrony magicznej można próbować mantramem (zaklęciem), którego jednak najlepiej nauczyć się ze słuchu od białych magów z Bractwa Magów: Om Himavantyai Namah! (Fragmenty z ksiąg o białej magii pisanych przez Lalitamohandżi i innych autorów Świętego Bractwa) Poznaj definicję 'rzucić urok na kogoś', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'rzucić urok na kogoś' w wielkim korpusie języka: polski.
Wschodnie filozofie mają ideę walki bardzo odmienną od tej zachodniej. Według wielu z tych filozofii, aby pokonać wroga nie trzeba go zniszczyć, ani zlikwidować. Aby pokonać wroga, należy go po prostu zneutralizować tego, kto chce wyrządzić nam krzywdę, a jeśli to możliwe, zamienić go w naszego perspektywa może wydawać się bardzo dziwna dla naszej kultury. Niestety, pokonanie naszych wrogów jest zazwyczaj odbierane jako triumf, który powinien nas uszczęśliwić. Dzieje się tak, ponieważ uważa się, że ważniejsza jest idea, że cel uświęca środki, że ważniejsza jest osobiste zwycięstwo niż wspólny polega na tym, że pokonanie wroga poprzez jego zniszczenie jest zwykle tymczasowym i bardzo względnym zwycięstwem. W głębi duszy bowiem nadal dokarmiamy tego zewnętrznego wroga i rozwijamy najbardziej negatywną część nas samych. Być może uda nam się uzyskać natychmiastową satysfakcję lub jakąś konkretną korzyść, ale jednocześnie wzmocnimy w nas negatywne zwycięstwo ma miejsce, gdy armia nie walczy, miasto nie jest oblężone, zniszczenie nie trwa długo, a wróg zostaje pokonany dzięki odpowiedniej strategii. -Sun Tzú-Pokonać wroga wewnętrznego czy zewnętrznego?Wrogowie mogą być zewnętrzni lub wewnętrzni. Zen mówi nam, że wewnętrzni wrogowie są o wiele bardziej niebezpieczni i niszczycielscy niż zewnętrzni. Wewnętrzni wrogowie to gniew, duma, nienawiść itp. Wszystkie te namiętności mogą nas zaślepić i doprowadzić do prawdziwego szaleństwa. Do działań, które są nastawione całkowicie przeciwko nam wrogowie mają z kolei ograniczoną władzę nad nami… chyba że nadamy im zbyt duże znaczenie w naszym życiu. Mogą zacząć przejmować nad nami kontrolę, jeśli uda im się obudzić naszych wewnętrznych wrogów. Pod wpływem gniewu lub nienawiści tracimy kontrolę nad najważniejszym narzędziem, jakie mamy do dyspozycji: naszą filozofia Wschodu uczy nas, że nie jest możliwe pokonanie zewnętrznego wroga bez uprzedniego pogodzenia się z wewnętrznym wrogiem. Jeśli nie uda nam się tego osiągnąć zostaniemy całkowicie oddani wpływowi i determinacji naszych zewnętrznych wrogów. W kilku słowach, dajemy im wrógFilozofia Zen zachęca nas również do przeanalizowania, kim jest nasz prawdziwy wróg. Sugerują, że nie jest to tak naprawdę ta osoba pełna zazdrości, egoizmu lub ambicji, która chce nas skrzywdzić. Tak naprawdę naszym wrogiem jest zazdrość, egoizm, ambicją lub inne niszczące uczucie. I takie uczucia i pasje znajdują się w drugim człowieku, ale mogą również zamieszkać w nas tym sensie, pokonanie wroga oznacza pokonanie tych podstawowych uczuć i emocji, niezależnie od tego, kto jest ich nosicielem i jakie są jego intencje. Dla buddystów Zen każdy z nas przyczynia się do stworzenia porządku lub chaosu we wszechświecie, w zależności od tego, jak się prowadzi do chaosu. I chaos, prędzej czy później, wpływa również na nas. Każde akcja wywołuje reakcję, a nienawiść zwiększa nienawiść. Zen wzywa do podbicia serca wroga, a nie do pokonania go. Konflikt nie jest potrzebny i zużywa zbyt wiele energii. Przynosi też więcej szkody całemu wrogaWedług Zen wszystkie działania zmierzające do pokonania wroga muszą być nastawione na jego neutralizacje. Oznacza to zablokowanie możliwości działania. Omówmy to na przykładzie. Jeśli ktoś wypowiada obraźliwy komentarz i nie Ty pozwalasz, aby on Cię obraził, właśnie zneutralizowałeś wroga. Jeśli próbują Cię skrzywdzić, a Ty przedkładasz zrozumienie nad odrzucenie, zaczynasz budować przeszkodę, aby zneutralizować można tego osiągnąć, jeśli wcześniej nie włożyliśmy wysiłku w pracę nad samym sobą. Ta praca ma na celu zdystansowanie się od tych namiętności i negatywnych uczuć. Ma także na celu obudzenie w nas współczucia, tak byśmy byli w stanie dostrzec niedociągnięcia i ograniczenia tych, którzy idą przez życie chcąc zaszkodzić jak w Zen, w sztukach walki również wygrywa ten, któremu uda się uniknąć walki. Jeśli obie strony wyciągną wnioski z konfrontacji, wtedy możemy mówić o zwycięstwie. Strategia polega na tym, aby nieprzyjaciel uświadomił sobie, że niepotrzebnie marnotrawi swoje siły. Że jego walka jest bezużyteczna, ponieważ jego nienawiść ostatecznie nie szkodzi drugiemu, ale prowadzi go jedynie do marnowania może Cię zainteresować ...
Baldurs Gate 3: Czarownik poradnik BG3. Pragniecie zagrać potężnym Czarownikiem? Ta strona poradnika pomoże Wam podjąć pierwsze kroki w tym kierunku. Ostatnia aktualizacja: 7 sierpnia 2023. Wielu ludzi nie rzadko potrzebuje wsparcia ze strony jasnowidza jeśli chodzi o ich miłosne perypetie. Poznając nową osobę wolą znać tajniki uroku, który umożliwi im zaskarbić łaski wybranka bądź wybranki ich serca. W tym celu zwracają się z radą do jasnowidza, do którego zadań powinno się rzucenie uroku. Nie jest to wcale łatwe zadanie w związku z czym należy jest zaufać osobie która zna się na rzeczy. Sporo osób zastanawia się nad tym jak rzucić urok miłosny samodzielnie. Okazuje się, że jest to możliwe ale wymaga sporego doświadczenia , a dodatkowo wiedzy. Kategorycznie korzystniej będzie jeżeli już z pomocą zwrócimy się do specjalisty w temacie. W końcu jak rzucić urok miłosny na kogoś to bardzo delikatna sprawa i nie można pozwolić sobie na żadne mało profesjonalne zagrania. Spowodowane szkody mogą być duże wobec czego nie warto jest ryzykować. Zastanawiasz się jak rzucić urok miłosny na chłopaka? Jeżeli tak to powinnaś poszukać na sam początek książek, które zajmują się opisywaniem rytuałów. Wiele informacji, które się w nich znajdują są w stanie przyczynić się do zwiększenia szans u wybranka naszego serca. Kilka przydatnych wskazówek oraz dodatkowo wskazówek zamieszczonych jest też on-line. Działa aktualnie multum stron internetowych, na których umieszczone są ważne wpisy. Jeśli chcesz czegoś więcej się o tym dowiedzieć na pewno nie będziesz żałować podjętej przez siebie wyborów. Ja rzucic urok to ma możliwość być jedna z fraz, która po wpisaniu w wyszukiwarce internetowe wskaże nam oferowane strony, na których możemy wyszukać atrakcyjne nas porady. Sprawdź: jak rzucić na kogoś urok. Znaczenia i definicje "rzucić słowo na wiatr". verb. nie dotrzymać obietnicy. Bardzo łatwo jest rzucić słowo na wiatr i udawać, że nic się nikomu nie obiecywało. więcej.Wiccanie przestrzegają konkretnych zasad, dzięki którym uprawiane przez nich czary są skuteczne i potężne. Dowiedz się, o czym musisz pamiętać rzucając zaklęcia. OKREŚL SWÓJ CEL Jaki jest cel rzucanego przez ciebie zaklęcia? Zapisz go. Bądź precyzyjny! W filmie "Klub szczęścia" jest wspaniała scena, w której chińska dziewczyna, która zdaje sobie sprawę z tego, że nie będzie mogła sobie wybrać męża, modli się o to, by nie trafić na kogoś starego i brzydkiego. Kiedy po ślubie zdejmuje welon i po raz pierwszy w życiu widzi swojego małżonka, okazuje się, że nie jest on stary i brzydki, ale także, że nie zakończył on jeszcze okresu dojrzewania, przez co jest infantylny i niedojrzały. Jej życzenie się spełniło, ale z racji tego, że nie była precyzyjna, dokonało się to w sposób, którego się nie spodziewała. Brałam kiedyś udział w ceremonii szałasu potów, podczas której jeden z uczestników poprosił Stwórcę o to, by obdarzył go siłą. Kiedy tylko wypowiedział swoją intencję, wszyscy pozostali uczestnicy momentalnie się od niego odsunęli, tak jakby to sobie wcześniej zaplanowali. Zrobili to, ponieważ wiedzieli, że najlepszym sposobem na stanie się silnym jest stawianie czoła przeciwnościom losu, a nie mieli ochoty razem z nim dostawać lekcji od życia. Jeżeli w obecności Stwórcy lub bóstw prosisz o coś, czego nie sprecyzujesz, niewykluczone, że osiągnięcie celu magicznego będzie od ciebie wymagało wyrzeczeń. Nie jest to kwestia złośliwości bóstw. Tak po prostu wygląda życie. Jeżeli wykonujesz jakieś działanie magiczne, by przyciągnąć miłość, jakiej miłości dokładnie pragniesz? Romantycznej? Przyjacielskiej? Braterskiej? Jakiego rodzaju osobę chciałbyś poznać? Nie myśl o konkretnej osobie, ponieważ w ten sposób zmanipulujesz ją, by weszła z tobą w relację. Pomyśl raczej o cechach, jakich oczekiwałbyś od tej osoby, a także o tym, czy interesuje cię mężczyzna czy kobieta? Pomimo tego, że jesteś na dobrej drodze do stania się super-potężnym wiccaninem, radzę ci także unikać niejednoznacznych i wygórowanych celów magicznych, takich jak „zaprowadzenie pokoju na świecie”. Bez względu na to, jak szlachetnie by to brzmiało, jest to zbyt złożone zagadnienie, by mógł sobie z nim poradzić jakikolwiek pracujący w pojedynkę wiccanin. Nie chodzi mi o to, żeby obierane przez ciebie cele znajdowały się poniżej maksimum twoich możliwości (poza tym, nie na tym polega realizowanie swojej woli), uważam jednak, że lepiej jest zacząć od czegoś mniejszego i bardziej konkretnego. POZNAJ SWOJĄ WOLĘ Czy uprawiana przez ciebie magia pozostaje w zgodzie z twoimi wyższymi celami? Jeżeli nie jesteś tego pewien, pomedytuj nad tym pytaniem albo poproś boskość lub swoją wewnętrzną jaźń o wskazówkę i dopiero wtedy zabierz się za przeprowadzanie jakichkolwiek operacji magicznych. Możesz też skorzystać z jakiegoś narzędzia dywinacyjnego (na przykład kart Tarota lub astrologii), które pomoże ci stwierdzić, czy dane zaklęcie będzie dla ciebie odpowiednie. Weź pod uwagę zasady etyczne i ewentualne konsekwencje. Zanim podejmiesz jakiekolwiek działania magiczne, zastanów się nad ich ewentualnymi następstwami i nad tym, jaki mogą mieć wpływ na twoje otoczenie. Czy to, co planujesz, może skrzywdzić ciebie lub innych? Pamiętaj o Wiccańskiej Poradzie i prawie potrójnego powrotu, i działaj na rzecz najwyższego dobra. Równie ważne jest jednak także to, żeby w obawie przed skrzywdzeniem kogoś nie stworzyć zbyt słabego zaklęcia. Słabe zaklęcie do niczego ci się nie przyda i zamiast pomóc w odkryciu twojej prawdziwej woli, może ci w tym przeszkodzić. Także w tej sytuacji w podjęciu decyzji może ci pomóc któraś z technik dywinacyjnych. Pracuj nad realizacją swojego celu na planie ziemskim. Twoje działania magiczne będą znacznie bardziej skuteczne, jeżeli oprócz rzucenia zaklęcia, będziesz dążyć do osiągnięcia swojego celu w „normalny” sposób. Bez względu na to, jak potężne byłoby twoje zaklęcie, nie wygrasz na loterii dopóki nie kupisz losu, ani nie dostaniesz nowej pracy, jeżeli nie rozsyłasz nigdzie swojego CV. WYBIERZ NAJLEPSZY CZAS NA UPRAWIANIE SWOJEJ MAGII Kiedy jest najlepszy czas na przeprowadzanie działań magicznych? Przy wyborze odpowiedniego momentu należy wziąć pod uwagę wiele czynników. Przede wszystkim: kiedy mamy czas? Nie należy się spieszyć. Wybierz moment, w którym będziesz wypoczęty i w pełni przytomny. Podobnie jak miało to miejsce w przypadku poznawania swojej woli i uwzględniania ewentualnych konsekwencji swoich działań, możesz też skorzystać z pomocy jakiegoś narzędzia dywinacyjnego. Innym czynnikiem, znacznie łatwiejszym do określenia, jest faza Księżyca. Kiedy go przybywa, to znaczy kiedy staje się większy, wiccanie uprawiają magię, aby coś w sobie wzmocnić lub coś do siebie przyciągnąć – na przykład zdrowie, pieniądze czy miłość. Kiedy natomiast Księżyca ubywa, to znaczy kiedy staje się mniejszy, wiccanie uprawiają magię, aby coś w ich życiu straciło na znaczeniu lub żeby coś od siebie odpędzić – na przykład dług, nadwagę lub zły nawyk. Magia służąca doprowadzaniu rzeczy do końca jest często uprawiana podczas pełni. Jak więc stwierdzić, czy Księżyca przybywa czy ubywa? Najprostszym sposobem jest podniesienie głowy i spojrzenie na niebo. Księżyca przybywa, kiedy jego jasna strona jest wygięta w prawą stronę, niczym litera D; a ubywa, kiedy jego jasna strona jest wygięta w lewą stronę, niczym litera C. Jeżeli niebo jest na tyle zachmurzone, że go nie widać, możesz sprawdzić bieżącą fazę Księżyca w Internecie lub w kalendarzu astrologicznym. Możesz także zaplanować pracę z zaklęciem w oparciu o dzień tygodnia. Każdy dzień jest związany z inną planetą, planety natomiast posiadają swoje własne korespondencje. Niedziela jest łączona ze Słońcem. Jest to odpowiedni dzień na działania magiczne związane z poziomem energii i siły życiowej, pieniędzmi i szeroko rozumianym dobrobytem. Poniedziałek jest łączony z Księżycem. Jest to odpowiedni dzień na działania magiczne związane z poczęciem i wszystkim, co kojarzy się z macierzyństwem, emocjami i troską. Wtorek jest łączony z Marsem, planetą wojowników. Jest to odpowiedni dzień na wszelkiego rodzaju działania magiczne mające na celu ochronę lub atak, w szczególności te, które mają sprawić, że weźmiemy się w garść i będziemy walczyć o swoje. Środa jest łączona z Merkurym, planetą nazywaną imieniem rzymskiego posłańca bogów. Z tego powodu jest to odpowiedni dzień na działania magiczne związane z komunikacją i podróżowaniem. Czwartek jest łączony z Jowiszem, planetą nazwaną imieniem rzymskiego króla bogów. Jest to zatem odpowiedni dzień na działania magiczne związane z takimi rzeczami jak pieniądze, szczęście i pomyślność. Piątek jest łączony z Wenus, planetą miłości. Z tego powodu jest to odpowiedni dzień na działania magiczne mające na celu przyciągnięcie miłości, wysłanie miłości lub naprawienie relacji. Pamiętaj jednak, że tego typu magia wymaga zgody wszystkich osób, których dotyczy. Sobota jest łączona z Saturnem, planetą pracy, barier i ograniczeń. Jest to odpowiedni dzień na działania magiczne mające na celu ochronę, pozbycie się długu lub znalezienie zatrudnienia. Powyższa lista asocjacji nie jest oczywiście wyczerpująca. (...) WYBIERZ MIEJSCE Jest wiele miejsc, w których możesz pracować z zaklęciami. Zastanów się przede wszystkim nad tym, czy wolisz pracować w zamkniętym pomieszczeniu, czy na świeżym powietrzu. Zadbaj o to, żeby nikt ci nie przeszkadzał. Wybierz miejsce, do którego łatwo jest dotrzeć i do którego będziesz mieć dostęp zawsze, gdy zechcesz rzucić zaklęcie. Ważnym czynnikiem jest także charakter twojego zaklęcia. Jeżeli jest ono związane z ogniem lub duchami przyrody, powinieneś prawdopodobnie pracować na świeżym powietrzu. Jeżeli natomiast wykonujesz spokojną pracę, która wymaga koncentracji lub medytacyjnego skupienia, lepiej jest wybrać zamknięte pomieszczenie. Weź także pod uwagę, czy chcesz rzucać zaklęcie w świętej przestrzeni. Zakreślenie kręgu nie jest niezbędne do uprawiania magii, ale jeżeli przywołujesz bóstwa, lepiej jest to zrobić. (...) NAPISZ LUB ZNAJDŹ ODPOWIEDNIE ZAKLĘCIE Czy chcesz napisać zaklęcie samodzielnie, czy w jakiejś książce znalazłeś takie, które ci odpowiada? Jeżeli znalazłeś zaklęcie w książce, czy chcesz je zmienić, żeby lepiej pasowało do twojego celu? Czy chcesz pracować wedle ściśle określonego scenariusza, czy wolisz mieć zaledwie zarys tego, co chciałbyś zrobić i wymyślać tekst zaklęcia na poczekaniu? Jeżeli zdecydujesz się napisać swoje własne zaklęcie, zastanów się nad swoim celem. Spróbuj go ująć w możliwie najprostszych słowach. Tekst zaklęcia może zawierać rymy, ale nie musi. Następnie zaplanuj rytuał, którego główną częścią będzie wypowiedzenie przez ciebie intencji. Rytuał mający na celu rzucenie zaklęcia może wyglądać na przykład tak: 1. O czyść i przygotuj swoją przestrzeń. Rozstaw ołtarz i zakreśl krąg. 2. Przywołaj strony świata, jeśli chcesz. 3. Przywołaj Boga i Boginię, jeśli chcesz. 4. Wypowiedz intencję i tekst swojego zaklęcia, a następnie skoncentruj się na swoim celu. 5. Wznieś energię, którą nakierujesz następnie na swój cel. Możesz skorzystać z takich metod jak praca z oddechem, taniec i inne formy pracy z ciałem, śpiew, tai chi czy wizualizacja. Jeżeli chcesz, wyobraź sobie energię pod postacią stożka mocy wznoszącego się nad twoją przestrzenią. 6. Wizualizuj sobie swój cel i skieruj na niego wzniesioną przez siebie energię. 7. Uziem się i uwolnij nadmiar energii. 8. Podziękuj wszystkim istotom, które brały udział w rytuale. 9. Pożegnaj Boga i Boginie, odpędź strony świata, rozwiąż krąg i oczyść przestrzeń. 10. Po jakimś czasie możesz powtórzyć zaklęcie, by zwiększyć jego skuteczność. Czasami trzeba to zrobić więcej niż raz. Pamiętaj o tym, że nie musisz zakreślać kręgu, przywoływać stron świata ani inwokować bóstw. Wspominam o tych czynnościach na wypadek, gdybyś zdecydował się je włączyć do swojego rytuału. Byłoby najlepiej, gdybyś skorzystał z nich podczas kilku pierwszych prób rzucania zaklęcia. Fragment pochodzi z książki "Wicca. Religia dla początkujących" Thei Sabin. Wydawnictwo Illuminatio Wicca - okładka
Jak rytuał wybrać żeby odzyskać miłość swojego życia? Jak zachowuje się osoba na którą rzucono urok miłosny; Uroki, rytuały miłosne – fakty i mity; Jak zmieni się zachowanie mojego partnera, kiedy urok zacznie na niego działać? Czy można stosować magię miłosną w stosunku do osób, z którymi nie byliśmy nigdy w związku? Regularnie myślisz: jak rzucić na kogoś urok miłosny - sprawdź radę wróżki Skorzystaj z porady doświadczonej wróżki: zadzwoń 708-677-107Koszt połączenia to tylko 4,26zł/min. Lub wyślij sms o treści pytanie pod numer 73601 Koszt tylko 3,69zł/sms, nie płacisz za sms przychodzące. 2019-03-25 11:18 Nieustannie myślisz: jak rzucić na kogoś urok miłosny skonsultuj się z wróżką BYCIE STRONNICZE Twoje zacięcie pieszczotliwe spowoduje ostatni w ostatnim roku zalew zapłat. Wyjątkowo w nowej połowie roku doznasz się emocjonująca zaś adorowana. Samotnicze Siksy wyczują wylew uczuciowego miszmaszu, spójnik ich optymizm oraz wyrazistość będą wstępowały jak magnetyk, wówczas przyciągną ważniaka tak olśniewającego. W dozgonnych udziałach ocean niespodzianek, satysfakcje plus utarczek do zejść nieoficjalnych. Pomijaj pomimo zbytecznych lokat rodowych z powodu symultanicznego czaru stanowczego Saturna. Jupiter widać skusić cię, by podmienić wstydliwe mieszkanie w kulturalny wieżowiec, wszakże czuwaj, kredyty mają mozliwość zdezorganizować twoim własnym budżetem. Rewelacyjnie wkładaj w dobrotliwe powiastki spośród najemnikami. Obecne umiesz fabrykować lilak ujęć. Skąd poderwij owego, co dochodowe, skoro o szlamie centralne księżyce roku umieją osadzić cię w pojęciu, iż możesz komplet, także bajecznie cię zadowolić, o rewersie iglica roku przyniesie dola przystępnych zahamowań. Istniejesz w permanentnym kontakcie? Niestety ryzykuj włóczęgi albo fikołka w bok. Bynajmniej warto uwodzić, albowiem umiesz roztrwonić wówczas, co stanowi autentycznie pożyteczne w twoim mieszkaniu. Odrębne Narzeczonej powinny fanatycznie przyjrzeć się możliwym wspólnikom. Snadź umiesz, iż wstępy najczęściej przebywają czułe, wszakże teraźniejsze proza typowości wyrazi się sprawdzianem dla waszej bajce. Bazując romans, wkalkuluj niebezpieczeństwo zawitania w chcę. Trzpiotki urodzone w rzeczonej dekadzie straszliwie psuje w owym roku Jowisz. Najłagodniejszy natomiast najokazalszy gwoli ciebie pogoda podejmie się jesienią, a owo, co potem umówisz, spowoduje usatysfakcjonowanie w powtórnym roku. Wcześniej twoje przeznaczenie także będzie aksamitne zaś subtelne, w stosownym tego słówka nabożeństwu. Dla etatowych przykutych sprawia się wielkie własne wesele, pomnożenie dynastii i reperacja stosunków materialnych. Dla kawalerów bieżące ciąg potencjalności na załadowanie sobie perspektywy idyllicznie ze tutejszymi przewidywaniami. W nadprogramie ta genialna aureola wykarmi się do innej wiosny. Pokonania. Włókno nie będzie w twoim przeżywaniu dłubać się otóż do turnie kończynami, nic nie rozwali rozejmu twoich wyobraźni także nie przytwierdzi cię w rozdrażnienie. Zgoła owszem. Twoje kwestii przeczulone w bieżącym roku umieją ostatecznie dostatnio się utwierdzić, pokojowo spośród twoimi pragnieniami natomiast marzeniami. Przeprowadzicie się do potężniejszego zamieszkiwania, przeżyjesz spokojną matką. Jeśliby jesteś indywidualna, teraz pociągniesz do siebie statecznego także oryginalnego młodzieńca. Chociażby jeśli przody stosunki przejdą się krzew fajerwerków, oraz ty będziesz negatywna, ostatni rozpęd niezwłocznie nie wygaśnie. PROMOCJA Dodatkowo SZMALE Najważniejsza przyjemność spośród wygranej dodatkowo sprawie cielesnej spisywana istnieje bieżącym Laskom, które nigdy nie marnują wyczucia impresjonizmu. Inaczej dominującej dominacji. Teraźniejsze ponieważ, że zyski Zeusa natomiast Saturna są w teraźniejszym roku różne. W przeciwnej połówce roku potrafisz żyć giętka na inne żądze: i rzeczone zbytkowny import w kredycie, oraz teraźniejsze aklimatyzacja krwawicy na kardynalnie ważną. O aczkolwiek racjonalnie przemyśleć a przyjrzeć się interpelacji. Czyżby aktualniejsza bywa definicja instytucje, azali twój przebieg osobny? Toteż nie zawsze ale określa toż samo. Szmale zatrzymuj pod ochroną, skoro zaledwie pod bieżącym wymogiem dokończysz rok z głębią. j16r.